Вештаючись від країни до країни з цікавістю досліджуєш об’єкти які несуть на собі печатку місцевого колориту, ті де можна доторкнутись до справжнього народного життя в його незаплямованій туристичними послугами красі. Для нас таким показовим місцем стали продуктові базари. Тут є можливість хоча б на мигах поспілкуватись з місцевим населенням, ознайомитися з кулінарною традицією, поїсти, розважитись і, звісно, подивитись на всілякі незвичні штуки. Тож Лаоський базар в Луан Намта.

(more…)

Тут наш друг з Мінська Дзен видав на-гора наступну порцію запитань, які разом з відповідями тут і опублікуємо:

Дзякуй, Багдане! Моцна ўражвае прыклад кітайскай візы.
Пра вайфаі ў прынцыпе было зразумела – але вось блін знайсьці іх у Менску не на шмат прасьцей за тыя гобі..
Значыцца вы паклалі амаль усе грошы на картку (яку?) і швэндаецеся з памяняным у якім цывільным месцы мінімумам да наступнага цывільнага месца, дзе можна зноўку памяняць.
Хостынг сайту зьдзівіў. Я думаў ён даўно пакрываецца рэклямай ды пісанінай на замову.
Не хапае любога прыкладу паездкі-пражываньня між пунктамі Ахмантарабан – Бэндэ-уйчы. Ціпа ў Ахмантарабане начавалі на канапе сёрфэраў, таму бясплатна, елі тройчы за два дні ў кафэшцы – 25 баксаў, на гарадзкі аўтобус – 2 баксы; потым ехалі бясплатна на фурах і мулах да Бэндэ-уйчы 4 дні-5 начэй. Начавалі ў намёце 1 раз, у матэлях два разы (10 і 20 баксаў), у сялян-пастухоў 2 разы; елі у матэлях 4 разы (10 + 3 баксаў і бясплатна + 5баксаў). Саўна 6 баксаў. Віза 20 баксаў; узятка паліцэйскаму 10 баксаў, уласьнік рэстарацыі падараваў 30 баксаў.
Дзесьці раз-пораз вы часткова пра гэта пісалі – але як будзе час, калі ласка, вазьміце ўзгадайце любы паказальны адцінак шляху, ці вазьміце сьвежы, і раскажыце вось так падрабязна О:-)
Такі да – пра “няма грошай” цікава Хаця гэта сапраўды трэба ўмець, і наўрадці можна навучыцца
ну і гэта.. добрай раніцы!

Отже почнемо!
(more…)